چرا خطا می کنیم؟ یا به زبان دین چرا مرتکب گناه می شویم؟ از آدم که خطا کرد تاکنون به جز معدودی، همه ی انسانها دچار اشتباه و خطا شده اند و کیست که خود را بی گناه بداند؟ همه ی ما در طول زندگی خود خطا می کنیم و چه بسیار که پشیمان می شویم و از کرده ی خود نادم می گردیم و سعی در جبران خطای خود می نماییم. اما گاه خطای ما انسانها دنیایی را به آتش می کشد و بسیاری را نابود می کند و گاه خطایمان فقط خاری در پای خودمان می شود که ما را از راه رفتن بر صراط مستقیم باز می دارد. اما به هر حال همه ی ما خطاکاریم.

   افلاطون به تبعیت از استاد خویش سقراط معتقد است که هیچ کس خواسته و دانسته مرتکب خطا نمی شود. به باور افلاطون هر خطایی ریشه در فهم انسان دارد. اگر انسان کار درست را بشناسد همان را انجام می دهد(متفکران یونان، گمپرتس). در قران نیز خدواند می فرماید کان الانسان ظلوما جهولا(احزاب، 72). انسان ارزشهای وجودی خود را نمی شناسد و از این روست که به خود ظلم می کند. به راستی که انسان بسیار ظالم است(ابراهیم،34).

   ارسطو بر این باور است که همیشه خطا از نادانی انسان سرچشمه نمی گیرد و گاهی انسان می داند عملی که انجام می دهد خطاست و باز هم مرتکب خطا می شود( اخلاق نیکوماخوسی، ارسطو). یعنی به نظر او همیشه خطا از جهل ناشی نمی شود و گاهی انسانها با علم به اینکه عملشان گناه است باز هم مرتکب گناه می شوند. ولی چرا گاهی ما دانسته مرتکب خطا می شویم؟ در قران آمده است که خداوند به نفس بشر خیر و شر را الهام کرد(شمس،8 ). و چه زشت است که ما بدانیم که گناه می کنیم اما بدون شرم از خدایمان باز هم به کار اشتباهمان ادامه دهیم و این درد بزرگی است. اما چرا شرم نمی کنیم از خدایی که می بیند؟ خداوند برای انسان در قران خصلتهایی را می شمارد. انسان عجول است(اسراء، 11). گاهی ما در زندگی چیزهایی را می خواهیم که گمان می کنیم خیر ما در آنهاست و چون به آنها از راه درست نمی رسیم می خواهیم آنها را از راه نادرست کسب کنیم. می دانیم راهمان نادرست است اما باز هم برای رسیدن به خواسته هایمان گناه می کنیم. انسان تنگ نظر است(اسراء،100). انسان حریص و کم طاقت است(معارج، 19). انسان موجودی زیاده خواه، حریص و طماع، عجول و کم طاقت است و گاهی همین خصلتهاست که با وجود علم به خطا بودن عملی باز هم انسان خطاکار می شود. اما هیچ یک از این خصلتها دلیل نمی شود که آدمی گوهر وجود خود را فراموش کند و نهاد پاک پاک خدایی خود را بیالاید. اگر انسان واقعا بداند که ریشه از کجا دارد و به کجا می رود شاید کمتر مرتکب خطا شود. و شاید به همین دلیل است که قران انسان را به تفکر می خواند.